هدف پژوهش حاضر اثربخشیآموزشمدیریترفتاری به مادرانکودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی برنشانگان نارسایی توجه-بیش فعالی کودکان وسلامت روان مادران بود. با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل، مادران 34 کودک مبتلا به اختلال نارسایی توجه-بیش-فعالی، به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت آموزش برنامه گروهی مدیریت رفتاری کودکان قرار گرفت. آزمودنی ها به وسیله پرسشنامه سلامت عمومی و پرسشنامه علایم مرضی کودکان در دو مرحله (قبل و بعد از مداخله) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که اجرای برنامه آموزشی منجر به افزایش معنادار سلامت روان مادران گروه آزمایش در مقایسه با مادران گروه کنترل شده است. هچنین برنامه آموزشی منجر به کاهش نشانگان اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی شده است. در نتیجه برنامه مدیریت رفتاری کودکان در ارتقاء سلامت روان مادران دارای کودک مبتلا به اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی موثر است. لذا پیشنهاد می گردد که درمانگران از این روش برای کمک به مادران این گروه کودکان استفاده نمایند.

مقدمه: سلامت روانی مادران کودکان دچار اختلال بیش فعالی - نارسایی توجه، همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است. مادران کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی-نارسایی توجه به دلیل این که با چالش های والدگری بیشتری روبرو هستند، استرسی فراتر از مادران کودکان سالم دارند. تحقیق نشان می دهد که این گونه تنش ها در خصوص مدیریت رفتار فرزندان اغلب منجر به تعارض و تضاد بین زن و شوهر می شود. در این راستا تاثیر آموزش مدیریت رفتار جهت ارتقای سلامت روانی مادران در مطالعات متعدد تایید شده است.هدف: بررسی تاثیر آموزش مدیریت رفتار بر میزان رضایت زناشویی مادران کودکان دچار اختلال بیش فعالی-نارسایی توجهمواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 20 نفر از مادران مراجعه کننده به مرکز تخصصی مشاوره و درمان کودکان و نوجوانان گیل که کودک (12-6 ساله) دچار اختلال بیش فعالی - نارسایی توجه داشتند، با انتخاب تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای گرفته و در مطالعه شرکت داده شدند. مادران هر دو گروه که از نظر برخی عوامل جمعیت شناختی (سن مادر و فرزند، تحصیلات مادر، شغل مادر، تعداد فرزندان، ترتیب تولد فرزندان و میزان درآمد خانواده) همگن شده بودند، پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ را قبل از شروع جلسه و دو هفته بعد از پایان جلسه نهم تکمیل کردند.نتایج: داده های پ‍ژوهش پس از استخراج با استفاده از نرم افزار SPSS و با روش آماری تحلیل واریانس (طرح اندازه گیری های مکرر) بررسی شد. نتایج نشان داد میزان رضایت زناشویی در گروه آزمایش (a=0.014 و F=6.65) نسبت به گروه شاهد به صورت معنی دار افزایش یافته است (p≤0.05).نتیجه گیری: کاربرد آموزش مدیریت رفتار در ارتقای سلامت خانواده و افزایش رضایت زناشویی مادران کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی-نارسایی توجه موثر است. در نتیجه پیشنهاد می شود برنامه آموزشی مدیریت رفتار برای این مادران در نظر گرفته شود.

زمینه و هدف: اختلال طیف اُتیسم و اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی جزیی از اختلالات رشد عصبی هستند که ناشی از تحول نابهنجار مغز بوده، بر توانایی های خاص شناختی و اجتماعی تأثیر می گذارند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه شفقت خود و رشد پس از سانحه مادران کودکان با اختلال طیف اُتیسم و اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی انجام شد. روش: طرح پژوهش حاضر از نوع علی_مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل تمامی مادران دارای کودک پسر 7 تا 9 سال با اختلال طیف اُتیسم و اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی مراجعه کننده به مرا کز توان بخشی و مشاوره استان گلستان، در سال 1400 بود. نمونه آماری پژوهش شامل 50 نفر ) 25 نفر برای گروه مادران دارای فرزند با اختلال طیف اُتیسم و 25 نفر برای گروه مادران دارای فرزند با اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی( بود که به صورت هدفمند از بین مادران انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه شفقت خود نف ) 2003 ( و پرسشنامه رشد پس از سانحه تدسچی و کالهون ) 1996 ( استفاده شد. تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS-24 و با استفاده از آزمون تی مستقل و تحلیل واریانس چندمتغیره انجام شد. یافته ها: براساس نتایج به دست آمده از تحلیل داده ها در پژوهش حاضر، بین شفقت خود و رشد پس از سانحه در مادران کودکان با اختلال طیف اُتیسم و اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی تفاوت معنادار وجود دارد ) 05 /. )P>0 مادران دارای کودک با اختلال طیف اُتیسم، شفقت خود و رشد پس از سانحه کمتری نسبت به مادران کودک با اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی داشتند ) 05 /. )P>0 نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش حاضر، مادران دارای کودک با اختلال طیف اُتیسم به دلیل درگیری درمانی و زمانی با کودک آسیب پذیر خود، دارای شفقت خود و رشد پس از سانحه پایینی نسبت به مادران دارای کودک با اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی هستند.

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش بخشایش گری در مادران کودکان با اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی بر اصلاح روابط والد-کودک انجام گرفت. 30 نفر از مادران دارای کودک نارسایی توجه – بیش فعالی از ناحیه 4 و 1 تبریز انتخاب شدند. کودکان این مادران درحال تحصیل در پایه دوم و سوم ابتدایی در سال تحصیلی 98-99 بودند. 15 نفر از آنها به صورت تصادفی در گروه آزمایش و 15 نفر نیز در گروه کنترل جایگزین شدند. روش این تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل همراه با پیگیری بود و آموزش برنامۀ بخشایش گری در 8 جلسه 90 دقیقه ای به صورت یک جلسه در هفته انجام شد. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامۀ تعامل والد-کودک جرارد استفاده شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس چندمتغیری با اندازه گیری مکرر بهره گرفته شد. نتایج، تفاوت معنی داری در خرده مقیاس های کیفیت تعامل والد-کودک یعنی حمایت والدینی، رضایت از فرزندپروری، مشارکت در فرزندپروری و ارتباط با فرزند گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در مرحلۀ پس آزمون و نیز در دورۀ پیگیری نشان داد. نتایج حاکی از آن بود که آموزش بخشایش گری سبب بهبود اصلاح روابط والد-کودک در مادران کودکانی با اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی می شود و این برنامۀ مداخلۀ آموزشی می تواند در مراکز مشاوره به منظور اصلاح روابط والد-کودک استفاده شود.

نیکوکاری به عنوان یک فعل انسانی متأثر از امیال، ذهنیت ها، تجربیات و حالات روانشناختی افراد است. وضعیت های روانشناختی مختلف می توانند بر نیکوکاری مانند تمام رفتارها و ادراکات انسان تأثیر بگذارند. این پژوهش درصدد درک این نکته است که علائم اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی چگونه ادراک کودکان از نیکوکاری را متأثر می کند. طرح پژوهش حاضر، کیفی و از نوع تحلیل مضمون است. مشارکت کنندگان پژوهش 10 نفر از کودکان 6 تا 12 سال مبتلا به اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی در شهر اصفهان بودند که با روش تحلیل مضمون استقرایی و با رویکرد مصاحبه نیمه ساختاریافته مطالعه شدند. یافته ها در قالب 5 مضمون اصلی (مفهوم نیکوکاری، ویژگی های افراد نیکوکار، ادراک فرد از نیکوکاری خودش، ادراک فرد از نیکوکاری دیگران و هویت ذی نفعان) و 17 مضمون فرعی چهارچوب بندی و تشریح شدند که معرف ادراکات شرکت کنندگان از نیکوکاری هستند. علائم ADHD، مانند تکانشگری، نارسایی توجه، بدتنظیمی هیجان و. . .، بر شکل دهی و تمییز و تعمیم مفهوم نیکوکاری و نیز بر ادراک فرد از نیکوکاری خود و دیگران و هویت افراد ذی نفع از نیکوکاری اثرگذار هستند و بر سطح انتزاع فرد در تفکر دربارة این مفهوم نیز مؤثر واقع می شوند.  

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه و هدف: حضور کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی در خانواده ها می تواند بر بهزیستی روان شناختی مادران تاثیر بگذارد و عوارض مختلفی به دنبال داشته باشد. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش مبتنی بر رویکرد تحلیل وجودی بر بهزیستی روان شناختی مادران کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی بود. روش بررسی: این پژوهش به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه انجام شد. جامعه آماری پژوهش را 210 نفر از مادران دارای فرزند با اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی مراجعه کننده به کلینیک های روان شناختی غرب تهران در سال 1397 تشکیل دادند. از بین آن ها سی نفر نمونه داوطلب واجد شرایط به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه پانزده نفر) قرار گرفتند و وارد مطالعه شدند. برای جمع آوری داده های لازم از مقیاس بهزیستی روان شناختی (ریف و همکاران، 1998) استفاده شد. گروه آزمایش به مدت ده جلسه هشتاددقیقه ای آموزش مبتنی بر رویکرد تحلیل وجودی (فرانکل، 2004) را دریافت کرد. در طول این مدت برای گروه گواه هیچ گونه مداخله ای ارایه نشد. به منظور تحلیل داده ها در مراحل پیش آزمون و پس آزمون علاوه بر شاخص های آمار توصیفی، روش آماری تحلیل کوواریانس در نرم افزار SPSS نسخه 24 به کار رفت. سطح معنا داری برای همه آزمون های آماری 0٫, 05 لحاظ شد. یافته ها: نتایج نشان داد، بسته آموزشی مبتنی بر رویکرد تحلیل وجودی بر افزایش بهزیستی روان شناختی مادران گروه آزمایش تاثیر معناداری داشت (0٫, 001>p). اندازه اثر آموزش مذکور بر نمره بهزیستی روان شناختی 0٫, 808 به دست آمد. نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش نتیجه گرفته می شود، بسته آموزشی مبتنی بر رویکرد تحلیل وجودی بر ارتقای بهزیستی مادران کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی روان شناختی موثر است.

مقدمه: پژوهش حاضر به منظور بررسی سطح تنش والدگری در مادران کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه و مقایسه آن با مادران کودکان بهنجار انجام شده است.روش کار: مطالعه حاضر جزو پژوهش های علی مقایسه ای میچ باشد وجامعه آماری این پژوهش تمام مادران دارای پسر 5 تا 12 ساله مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه مراجعه کننده به درمانگاه های فوق تخصصی روان پزشکی کودک (بیمارستان های ابن سینا و دکتر شیخ) و تمام مادران پسران 5 تا 12 ساله بهنجار مقطع پیش دبستانی و دبستان ناحیه 4 آموزش و پرورش مشهد بودند. از بین مادران کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه با روش نمونه گیری در دسترس، 50 نفر و از بین مادران کودکان بهنجار با روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای80 نفر انتخاب شدند. ابزار این پژوهش شاخص تنش والدگری بود. داده های به دست آمده با روش های آماری توصیفی و استنباطی از جمله آزمون تی گروه های مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که بین تنش والدگری (قلمرو والد) و مولفه های آن در مادران کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه و مادران کودکان بهنجار تفاوت معنی داری وجود دارد (000/0>(P و نیز بین تنش والدگری (قلمرو کودک) و مولفه های آن در مادران کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه و مادران کودکان بهنجار تفاوت معنی داری وجود دارد (000/(P<0 هم چنین بین تنش والدگری (قلمرو والد کودک) در مادران کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه و مادران کودکان بهنجار تفاوت معنی داری دیده می شود (000/0>P) نتیجه گیری: مادران کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه در مقایسه با مادران کودکان بهنجار دارای تنش والدگری بیشتری هستند که باید با ابزار شاخص تنش والدگری تشخیص داده شود.

زمینه و هدف: اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی یکی از شایع ترین اختلالات روان پزشکی دوران کودکی است. هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر بازی درمانی شناختی، آموزش رفتاری مادران، آموزش کلامی کودکان بر بهبود نشانگان اختلال نارسایی توجه و بیش فعالی کودکان 8-10 ساله بود. روش کار: روش پژوهش حاضر نیمه تجربی (پیش آزمون-پس آزمون) با استفاده از سه گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. به همین منظور، 60 نفر از کودکان و مادران کودکان پسر دارای اختلال نقص توجه و بیش فعالی با دامنه سنی 8-10 ساله مراجعه کننده به مرکز درمانی روان شناختی شهر خوی (روان آرام) که براساس تشخیص روان پزشک و پرسشنامه ی کانرز (فرم والدین) دارای این اختلال تشخیص داده شده اند به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و در سه گروه آزمایش و یک گروه کنترل(برای هر گروه تعداد مساوی 15 نفر) جایگزین شدند. سپس گروه های آزمایش به مدت 8 جلسه (هفته ای دو جلسه 45 دقیقه ای) تحت آموزش به روش بازی درمانی شناختی، آموزش رفتاری مادران، آموزش کلامی کودکان قرار گرفتند. در طی این مدت بر روی گروه کنترل هیچ مداخله ای صورت نگرفت. همه آزمودنی ها پیش از آغاز آموزش و پس از آن، مقیاس مشکلات رفتاری کودکان کانرز فرم والدین (1978) را پر کردند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تجزیه و تحلیل کوواریانس چندراهه استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نمرات کل اختلال نارسایی توجه و بیش فعالی در گروه آموزش رفتاری مادران نسبت به گروه بازی درمانی شناختی و در گروه بازی درمانی شناختی نسبت به گروه آموزش کلامی کودکان و در گروه آموزش کلامی کودکان نسبت به گروه کنترل در پس آزمون به طور معنی داری کاهش یافته است (05/0